Ottuda, gde molchu,
tuda, gde ty zhiva.
Po lunnomu luchu
iz kamennogo rva,
po lezviyu nozha -
o, pamyat', ne speshi! -
tuda, gde ty - dusha,
i bol'she ni dushi,
ni slova, ni Tvortsa,
ni otgoloska, v te
kraya, gde net litsa,
i ruki v temnote
vstrechayut temnotu,
i kryl'ya, kak lozu,
sryvayut na letu
zvezdu ili slezu.
Tuda, gde ty zhiva,
skvoz' kamen' i na dno,
i dalee - slova,
kotoryh ne dano.